Kiedy i dlaczego cesarskie cięcie

Cięcie cesarskie może być planowe lub nagłe.

Coraz więcej lekarzy na świecie uważa, że należy czekać z wykonaniem planowego cięcia do pojawienia się skurczów porodowych. Zapobiega to jatrogennemu wcześniactwu (sytuacji, gdy dziecko rodzi się za wcześnie, gdyż np. termin porodu został nieprawidłowo określony).

Planowe cięcie cesarskie wykonuje się najczęściej w okolicach 38. tygodnia ciąży, zazwyczaj w godzinach przedpołudniowych; w niektórych szpitalach istnieje możliwość obecności osoby towarzyszącej podczas tej operacji.

Reklama

Reklama

Planowe cięcie może być:

• elektywne – nie ma potrzeby pilnego wykonania operacji. Cięcie cesarskie odbywa się w ustalonym terminie, nie ma bezpośredniego zagrożenia życia matki ani dziecka. Kobieta może bezpiecznie oczekiwać na operację.

• ze wskazań medycznych:
• wskazania ze strony matki: neurologiczne, psychiczne (np. aktywna choroba psychiczna), okulistyczne (tu decyduje nie wielkość wady, ale stan siatkówki oka), ortopedyczne (np. stan po urazie kości miednicy), kardiologiczne (poważne choroby serca), łożysko przodujące (gdy łożysko umiejscowione jest w bardzo bliskim sąsiedztwie szyjki macicy i jej rozwieranie w trakcie porodu spowodowałoby odklejanie się łożyska)
• wskazania ze strony dziecka: nieprawidłowe położenie (np. zamiast główką w dół, ułożone jest bokiem w dół, tzw. ułożenie poprzeczne), dysproporcja płodowo-miedniczna (gdy dziecko jest za duże w stosunku do miednicy, co jednak trudno stwierdzić w 100% tylko na podstawie pomiarów miednicy, dlatego najczęściej wykonuje się „próbę porodu”, a jeżeli poród nie postępuje drogami natury, wykonuje się cesarskie cięcie), ciąża wielopłodowa powyżej 2 płodów, lub kiedy bliźnięta ułożone są w sposób uniemożliwiający poród drogami natury (bliźnięta skierowane główkami w dół mogą i powinny rodzić się naturalnie).

Nagłe cięcie cesarskie najczęściej wykonuje się w trakcie trwania porodu (w 1. lub 2. okresie porodu), kiedy występuje zagrożenie zdrowia i życia matki oraz rodzącego się dziecka.

Mogą to być następujące sytuacje:

• ze strony matki: nadciśnienie tętnicze (nie poddające się leczeniu farmakologicznemu), stan przedrzucawkowy, nasilająca się gorączka, objawy infekcji, brak postępu porodu w 1. okresie (cechy dystocji szyjki macicy, kiedy pomimo dynamicznej czynności skurczowej szyjka macicy nie rozwiera się, lub kiedy szyjka macicy rozwiera się tylko do pewnego etapu) albo w 2. okresie (czas trwania powyżej 2 godzin, dziecko znajduje się zbyt wysoko w kanale rodnym na poród kleszczowy lub vacuum, wystąpiły cechy dysproporcji płodowo-miednicznej, czyli dziecko „nie chce się zmieścić” do miednicy);
• ze strony rodzącego się dziecka: zaburzenia w tętnie płodu (nieprawidłowe zapisy KTG, spadki tętna płodu poniżej 100 uderzeń/min., przedłużający się niski poziom bicia serca dziecka – bradykardia, poniżej 100 uderzeń/min., która trwa dłużej niż 2 minuty, również tzw. tachykardia, czyli zbyt wysoka podstawa czynności serca płodu – powyżej 170-180 uderzeń/min., często związana z infekcją wewnątrzmaciczną lub gorączką u matki).

Zdarzają się również sytuacje, gdy trzeba przeprowadzić nagłe cięcie cesarskie przed porodem:

• gdy wystąpiło krwawienie z dróg rodnych (cechy odklejania się łożyska);
• gdy ciężarna ma stan przedrzucawkowy (objawia się on bardzo wysokim ciśnieniem tętniczym, wysokim stężeniem białka w moczu, tzw. białkomoczem, obrzękami, zaburzeniami widzenia, tzw. „mroczkami”, bólem głowy, bólem w nadbrzuszu), jest to bardzo poważny stan zagrożenia życia i zdrowia;
• wystąpiły zaburzenia tętna płodu, głównie spadki poniżej 100 uderzeń/min. (często „wychwycone” podczas rutynowego zapisu KTG, czyli rejestracji czynności serca płodu i czynności mięśnia macicy – tzw. kardiotokografia).

Chcesz dowiedzieć się więcej o cesarskim cięciu? Przeczytaj kolejny artykuł! „Na czym polega cesarskie cięcie.”